Peter Vermeer werkte op Sonnevanck als magazijnmeester en later hoofd Algemene Dienst. Peter nam in 1987 afscheid van Sonnevanck. Hij overleed op 8 september 2013 in de leeftijd van 87 jaar. Als kleine kruidenier annex broodverkoop en een leuk assortiment drogisterij-artikelen, gingen wij eind zestiger jaren heel sterk de invloed van de grootwinkelbedrijven voelen. Bijvoorbeeld als op zaterdag om kwart voor zes nog een meisje kwam om een kilo suiker, die mama vergeten was mee te brengen uit Apeldoorn of Nunspeet. Juist dat artikel dat het zwaarste was om te dragen en waaraan door de kruidenier bijna niets verdiend werd. Dan heb je 's avonds wel wat om over na te denken. Je gaat dan wel uitzien naar een andere baan. Ik had al enkele keren gesolliciteerd doch zonder succes. Toen stond er in september 1969 een advertentie in het Ermelo's Nieuwsblad waarin men op Sonnevanck-Boerhaave een magazijnmeester vroeg. Wat die functie exact inhield wist ik toen ook nog niet. Op mijn sollicitatiebrief kreeg ik al vrij snel een uitnodiging voor een gesprek. Na een oriënterend gesprek et dokter Zijlstra, dokter Van Donselaar en de heer Karsemeijer, stelde de heer heer Karsemeijer voor de huidige magazijn- en opslagplaatsen te gaan bezien. Op verschillende plaatsen was wat opgeslagen. Alles zou in de nabije toekomst worden opgeslagen in het nieuw te bouwen Economiegebouw, waarvan de bouw reeds gestart was. Als laatste bezochten we de magazijnen boven in het ziekenhuis en de levensmiddelen-magazijnen onder de keuken. Dat was een heel doolhof. Via een trap kreeg je aan je linkerhand de aardappelopslag en aan je rechterhand de kaasopslag. Via een gang kwam je in de zeep-opslag. Hier was Arie Veltman druk bezig met het vullen van de Vim-busjes. Dat was nog echt handwerk. Hij besteedde aan ons geen aandacht, maar ging door met zijn werk. Tot hij zag dat het 5 uur was. Zijn tijd zat erop. Hij ging naar boven, deed het licht uit en de deur op slot. Maar daar stonden wij, zonder licht in een ruimte en gangen waar je gebukt door moest vanwege het buizenstelsel van de afvoer. Gelukkig had ik een sigarettenaansteker in de zak. Zo kwamen we al schuifelend, voetje voor voetje, bij de trap. We moesten maar proberen op de één of andere manier de aandacht te trekken van de buitenwereld. We zijn toen maar gaan roepen, ieder om beurten en de heer Karsemeijer had nogal een indringende stem. En ja, eindelijke hoorde mevrouw Van Leeuwen, hoofd linnenkamer, die boven de keuken haar domein had, mensen schreeuwen die in benauwdheid zaten. zij heeft ons toen verlost. Een week later kreeg ik bericht dat ik was aangenomen. Of mijn gevangenschap bij de sollicitatie daar ook een rol in gespeeld, vermeldt de historie niet. Al met al heb ik letteriljk en figuulijk mijn tijd op Sonnevanck/Boerhaave als 'boeiend' ervaren. Ik zie er met veel voldoening op terug.
Peter Vermeer, maart 2010
0 Comments
|
MensenIndividuele mensen in de hoofdrol. Namen
All
|