Hanneke Niessink stuurde foto's en het verhaal van haar moeder Tiny Niessink-Post. Het echtpaar Niessink woonde in Enschede. Tiny kreeg in het voorjaar van 1951 de ziekte van Bensnier-Boeck en moest thuis het bed houden. Toen er na een aantal maanden ook TBC werd geconstateerd, moest ze naar het ziekenhuis in Enschede. Toen ze daar bijna een jaar had gelegen, kwam er plek vrij in Sanatorium Sonnevanck. De bijgaande foto's zijn gemaakt toen zij aan het afkuren was van de TBC. Dit was aan het einde van de periode waarin ze opnieuw had moeten leren lopen na een langdurig ziekbed. Toen Tiny bijna genezen was van TBC, kreeg ze hersenvliesontsteking en moest ze opnieuw helemaal plat liggen. Een half jaar lang mocht ze niet van het bed af en kreeg ze elke dag een ruggenmerginjectie, waarbij er eerst vocht via het ruggenmerg werd weggezogen. Vervolgens kreeg ze zware medicijnen via het ruggenmerg ingespoten. Zeer pijnlijke spuiten die ze een half jaar lang elke dag moest ondergaan. In deze periode is ze een tijd zó ziek geweest dat er voor haar leven gevreesd werd, maar gelukkig overleefde ze het. Dit dankzij de zojuist geïntroduceerde penicilline. Toen Tiny na een half jaar genezen was van de hersenvliesontsteking, moest ze voor de tweede keer opnieuw leren lopen. Voor 'leren lopen' stond een half jaar en het werd heel langzaam opgebouwd. De eerste week elke dag een kwartier met de benen buiten het bed. De tweede week elke dag een kwartier op de stoel. De derde week elke dag 2 keer een kwartier op de stoel. De vierde week...enzovoort. Tot de patiënt na een half jaar weer kon lopen. Haar echtgenoot, Frits Niessink, kon Tiny vanuit Enschede niet op de voorgeschreven bezoekdagen komen bezoeken. Vanwege zijn werk en de grote afstand kon hij alleen maar op zondag komen en dan mocht er geen bezoek bij de patiënten komen. Maar Frits trok zich daar niets van aan, want het was voor hem de enige gelegenheid om zijn vrouw te zien, dus kwam hij gewoon. Nadien zijn de regels voor het bezoek ook versoepeld en mocht de familie ook op zondag op bezoek komen. In totaal is Tiny vier jaar ziek geweest en heeft ze de opvoeding van haar dochtertje Els al die jaren moeten overlaten aan de goede zorgen van haar zus. Hanneke (zij stuurde het verhaal in) werd 5 jaar na haar genezing geboren en door Tiny's ziekte zit er een leeftijdsverschil van 10,5 jaar tussen beide dochters Els (november 1950) en Hanneke (maart 1961). Na haar opname heeft Tiny samen met Frits nog eenmaal een Sonnevanck-dag bezocht, maar dit bracht voor Frits nare herinneringen boven aan een moeilijke periode. Ook Tiny had er niet echt behoefte meer aan. Tiny heeft het nog heel vaak over de lange periode dat ze zo ziek is geweest en in Sonnevanck lag. Het is een periode geweest die een enorme impact op haar leven heeft gehad. Ze heeft het ook nog heel vaak over een verpleegster die zo liefdevol voor haar zorgde toen het zo slecht met haar ging. Zij wide niemand anders bij Tiny toelaten en alleen ZIJ verzorgde en waste haar. Helaas weet ze de naam van deze verpleegster niet meer, maar wel dat ze oorspronkelijk van de Waddeneilanden kwam. Misschien dat er via deze website kan worden achterhaald wie deze verpleegster was en hoe het haar vergaan is Tiny zou dat graag willen weten.
Hanneke Niessink
0 Comments
|
MensenIndividuele mensen in de hoofdrol. Namen
All
|